Franck wil meedoen
Franck (7) uit Burundi
Franck speelt het liefst buiten met zijn vrienden. Maar door zijn handicap kon hij niet meedoen.
Franck was nog maar een jaar oud, toen zijn linker onderbeen geamputeerd werd. Volgens artsen was dat nodig vanwege een tumor aan zijn voet.
Iedereen kent Franck, hij woont midden in het dorp. Toch voelt hij zich soms een buitenstaander. Sommige kinderen lachen hem uit, vanwege zijn been. Dat doet pijn, maar de ergste pijn voelt hij, als hij niet kan meedoen. Als zijn vrienden wegrennen en hij achterblijft, komen de tranen.
Zorgen
Zijn ouders waren in shock toen Francks been geamputeerd werd. Ze waren enorm bezorgd. Hoe zou zijn toekomst eruit zien? Zou hij ooit zelfstandig worden en kunnen werken op het land, zoals zijn vader? Een prothese voor Franck konden ze niet betalen. Hij liep met een ongemakkelijke, zelfgemaakte kruk, waardoor hij maar een hand vrij had om te gebruiken.
“Franck viel steeds”, zegt zijn vader, Pacifique. “Dat vond ik heel moeilijk om te zien. Het traumatiseerde hem, hij wilde niet meer naar school. Dan hield ik hem thuis.”
Ommekeer
Totdat Francks ouders een medewerker van onze plaatselijke partnerorganisatie ontmoette. Hij gaf hen en andere dorpsbewoners voorlichting over handicaps. En hoe belangrijk het is dat kinderen met een handicap zo snel mogelijk de juiste zorg krijgen.
Dat was de ommekeer: onze partner zorgde voor een goede prothese voor Franck. Die wordt regelmatig vervangen, omdat hij nog volop groeit. En zijn ouders worden gecoacht en ondersteund bij het leren omgaan met zijn handicap. “Ik heb weer vertrouwen in de toekomst voor Franck”, zegt Pacifique.
“Ik zie grote veranderingen”, zegt ook zijn lerares. “Zonder prothese, durfde Franck nooit voor de klas te komen. Nu laat hij zich horen als ik iets vraag. Hij haalt goede cijfers en is gelukkig.”
Met de geweldige steun van onze donateurs, de gerichte aandacht van onze partnerorganisatie en de grenzeloze liefde van zijn ouders blijft Franck niet meer alleen achter. Franck doet mee!