Oma’s wilskrachtige geest houdt Alhaji in leven

Mist Alhaji zijn moeder? Zou hij haar herkennen, als ze hier was? Sinds vier jaar woont hij niet meer bij haar, toen gingen zijn ouders scheiden. Nu woont hij bij zijn oma. Maar Alhaji (10) kan niet zeggen wat hij voelt of denkt, of het op een andere manier duidelijk maken. 

Hij kan ook niet staan of lopen, zelfstandig eten en drinken of aangeven dat hij naar de wc moet. Voor vrijwel alles is Alhaji afhankelijk van zijn oma, Rema. 

Wat er met haar kleinzoon aan de hand is, weet Rema niet. Dat hij gezond was bij zijn geboorte, weet ze wel. Ergens toen hij een piepkleine baby was, stopte zijn ontwikkeling. Hoe dat komt, wat er met hem aan de hand is, dat werd nooit onderzocht. Op handen en knieën kruipt hij rond, in zijn eigen wereld. 

Geest
Mensen uit het dorp denken wel te weten wat er aan de hand is. Er huist een boze geest in Alhaji, zeggen ze. Daarom accepteert bijna niemand hem. Alhaji is niet welkom op school of in de moskee, kinderen slaan hem en mensen zeggen dat Rema haar kleinzoon moet ‘teruggeven aan de natuur’. Ze bedoelen: als Alhaji dood is, dan kan die boze geest ons ook geen kwaad doen. 

Accepteren
Hoezeer dorpsgenoten haar ook onder druk zetten, Rema laat haar kleinzoon niet vallen. Ze accepteert Alhaji, zoals hij is. Maar ze wordt ouder, het is steeds zwaarder om altijd voor hem te moeten zorgen. 

Naast oma is er nog één iemand die Alhaji accepteert zoals hij is: Alusine. Hij speelt soms met Alhaji en neemt het op voor zijn vriend, als die weer eens wordt uitgescholden. Prachtig, maar Rema weet ook dat Alusine niet de zorg kan overnemen. En als zij er ooit niet meer is, wat gebeurt er dan met Alhaji? “Als ik sterf, sterft Alhaji ook”, zegt Rema.