Sarthak is de moeite waard

De blijdschap die Bharti net na de bevalling voelde, toen ze het gezichtje zag van Sarthak (6), sloeg na amper drie dagen om in angst en vertwijfeling. 

Want toen begonnen de aanvallen: keer op keer keek ze machteloos toe hoe zijn kleine lichaam in haar armen ineens begon te schokken en schudden. Een arts stelde vast dat Sarthak een vorm van hersenbeschadiging heeft: cerebrale parese. Zijn toestand had nu een naam, maar daarmee verbeterde de situatie niet. 

De zorg voor Sarthak is intensief: door zijn handicap kan hij niet praten of duidelijk maken wat hij wil, heeft hij bij alles hulp nodig en moet er steeds iemand bij hem blijven. Maar zijn ouders kunnen niet thuisblijven. Ze verdienden de kost als dagloner: een dag niet werken betekent geen brood op de plank. 

Daar komen de liefdeloze reacties bovenop van mensen in het dorp. “Met je eerste kind was niks mis”, zeiden ze. “Dus waarom is Sarthak zo?” Ze lachen om Sarthak en zeiden dat het de schuld was van haar en haar man. Maar die noemden hun zoon niet voor niks Sarthak: in het Bangla betekent zijn naam ‘de moeite waard’. 

Meestal ligt Sarthak op bed. Een groot kussen voorkomt dat hij er vanaf rolt. Op de arm van zijn moeder ziet hij buurtkinderen samen spelen en lol maken. Kan Sarthak ooit meedoen? Die kans lijkt nu klein voor Sarthak. 

Zonder zorg of steun uit de omgeving, zit het gezin klem in een spiraal van armoede, isolement en zorgen.