‘Je hebt niet veel nodig’
Ze leven een goed, maar bescheiden leven. In de drie jaren die Jack en Hilke in Indonesië doorbrachten, zagen ze de impact van armoede. ‘Het was voor ons vanzelfsprekend om de mensen in onze omgeving te helpen.’ Terug in Nederland rees de vraag hoe ze hier iets konden blijven doen voor anderen. Ze leerden het Liliane Fonds kennen – vermoedelijk via een tv-spotje, maar dat weten ze niet meer precies – en besloten zich in te gaan zetten voor die organisatie: met donaties en met het besluit het Liliane Fonds hun enige erfgenaam te maken.
In 2010 worden Jack (74) en Hilke (75) donateur van het Liliane Fonds. Ze zijn dan net een jaar terug uit Indonesië. Jack: ‘Hilke is daar geboren en tijdens een rondreis kwamen we tot het besluit daar te willen wonen, wat we ook gedaan hebben. Helaas gooide mijn gezondheid roet in het eten. Ik kreeg na bijna drie jaar tijdens een kort verblijf in Nederland te horen dat ik beter kon blijven om de zorg te krijgen die ik nodig had.’ Het afscheid van Indonesië viel Jack en Hilke zwaar. Hilke: ‘We hadden echt een band opgebouwd met de mensen die daar bij ons in de buurt woonden en die ons hielpen in de huishouding. Ze hadden helemaal niets. Niet eens genoeg te eten. Dus zorgden wij daarvoor.’
Het zien van dat soort armoede heeft hun kijk op het leven veranderd. Jack was al op zijn 26ste afgekeurd voor werk. Hilke werkt een groot deel van haar leven als boekhoudster, maar de zorgen om haar man worden steeds groter. ‘Het is niet dat hij niet voor zichzelf kon zorgen, maar hij was wel een keer van de keldertrap gevallen. Ik was in mijn hoofd aldoor met hem bezig, met de vraag of het wel goed ging.’ Ze concludeerden dat dat niet meer ging en dus hield Hilke op haar vijftigste op met haar werk. Desondanks kunnen ze rondkomen én genereus zijn voor anderen. ‘Je hebt niet veel nodig om een goed leven te kunnen leiden,’ zeggen ze bijna in koor.
Knutselen voor het goede doel
Jack: ‘Een paar jaar geleden was het Liliane Fonds geld aan het inzamelen voor rolstoelen. Ik weet hoe het is om in een rolstoel te zitten. Ik hoef dat niet altijd, maar wel met periodes. Dus besloten wij het fonds een rolstoel te schenken.’
Hilke is altijd al creatief geweest. Borduurwerken, poppenhuisplantjes: ze maakte van alles en omdat ze het niet allemaal thuis kwijt konden, besloten ze het te gaan verkopen. Inmiddels is ze alweer jaren aan het haken. ‘En toen bedachten we dat we daarmee het Liliane Fonds wel konden steunen. Het is een groot succes.
Ze haakt cactussen en engeltjes en de vraag is soms groter dan ze aankan. Jack: ‘Je kunt er niet teveel voor vragen, dan kopen mensen ze niet meer. Van de € 4,- die mensen voor een cactus betalen, zijn wij een groot deel kwijt aan materiaalkosten.’ Toch gaat het hele bedrag naar het Liliane Fonds. ‘Een hobby kost altijd geld,’ zegt Hilke. ‘Ik vind het een mooi idee dat dingen die ik heb gemaakt op allerlei plekken in Nederland bij mensen thuis staan. En we steunen het Liliane Fonds graag.’ Bijkomend voordeel vinden ze dat ze zowel op markten waar ze met hun handelswaar staan, als in het contact via Marktplaats meer over het Liliane Fonds kunnen vertellen. Het zijn echte ambassadeurs.
Kinderen met een handicap zijn enorm kwetsbaar
Als ze besluiten hun testament op te maken, zijn ze er gauw uit: alles gaat naar het Liliane Fonds. Hilke: ‘In Indonesië zag je geen kinderen met een handicap. Die kwamen vermoedelijk helemaal niet buiten. Zelfs gezonde kinderen kunnen daar vaak niet naar school, omdat ze hun eigen uniform moeten betalen. En daar is geen geld voor. Kinderen met een handicap zijn natuurlijk nóg kwetsbaarder. Om deze kinderen te helpen is het Lilianefonds ideaal voor ons om tot onze erfgenaam te benoemen.’
Het echtpaar heeft er ook voor gekozen dit goede doel executeur testamentair te maken. Het Liliane Fonds regelt dus de praktische zaken op het moment dat zowel Jack als Hilke is overleden. Jack: ‘We vinden het een heel goede organisatie, dus voelt het sowieso goed alles aan hen na te laten. Ze moeten ook kosten maken om ons huis leeg te maken en eventueel spullen te verkopen. Ook daarom hebben we ervoor gekozen het geld niet over meerdere doelen te verdelen. Dat zou het alleen maar ingewikkeld maken. En nu we weten zeker dat het goed terecht komt.’