Door de tranen heen steeds een scherp oog op gelijke rechten
“Hoe eerder een kind met een handicap steun op maat krijgt, hoe groter de kans dat het echt kan meedoen”, zegt de Kameroense Glory Agho. Maak kennis met deze gepassioneerde voorvechter voor de rechten van de meest kwetsbaren: kinderen met een handicap die in armoede opgroeien.
Glory Agho leidt in Kameroen een netwerk van maatschappelijke en zorgorganisaties die in het hele land duizenden kinderen met een handicap bereiken. Als programmamanager bij Cameroon Baptist Church Health Services (CBCHS), partnerorganisatie van het Liliane Fonds, is Glory verantwoordelijk voor de uitvoering van het Empowerment And Disability Inclusive Development (EDID) programma van CBCHS en het Liliane Fonds.
Glory is een autoriteit op het gebied van gelijke rechten voor kinderen met een handicap. In Nijmegen promoveert ze op de bescherming van kinderrechten en inclusief onderwijs. Eerder studeerde ze aan universiteiten in Oeganda en Tanzania.
Waarom werk je met kinderen met een handicap?
“Ik denk nog vaak terug aan een jongen uit mijn jeugd. Hij leefde op straat, aan zijn lot overgelaten en verwaarloosd. Hij had overduidelijk een verstandelijke handicap, kon niet praten of lopen. Als kind zag ik hem, wilde ik dat iets voor hem kon doen. Maar wat? Jaren later, toen ik via mijn studie en werk meer over handicaps leerde, kwam dat beeld van die jongen steeds weer terug. Ik wou dat ik hem nu had ontmoet. Zijn beeld laat me nooit meer los. Zijn lot geeft me de motivatie om op te blijven komen voor de rechten van kinderen met een handicap.”
Hoe maakte je die ambitie waar?
“Net als mijn moeder wil ik zelfstandig zijn. Daarom ben ik pas getrouwd nadat ik eerst mijn school had afgerond, een bachelor- en mastergraad had behaald én een baan had. Dat gaf me de zekerheid dat ik hoe dan ook voor mezelf kan zorgen.
Voor de meeste meisjes en vrouwen in Kameroen is zo’n pad niet gebruikelijk. Vanuit de samenleving is er een grote druk op meisjes om te trouwen zodra ze 18 zijn, vaak nog voor ze een opleiding hebben afgerond of een baan hebben gevonden.”
Werkt je jeugd door in je werk?
“Door de ervaringen uit mijn jeugd voel ik nu vaak diep mee met de mensen die ik in mijn werk ontmoet. Ik kan niet meer tellen hoe vaak ik met ouders van kinderen met een handicap samen in tranen ben uitgebarsten. In heel veel gezinnen van deze kinderen is de vader weggegaan, omdat hij de schuld van de handicap bij de moeder legt. Ik weet wat het betekent om op te groeien in een eenoudergezin. Maar dat is nog veel zwaarder wanneer het een gezin betreft met een kind met een handicap.”
Wat geeft je de energie om dit werk te blijven doen?
“Mijn moeder heeft in haar eentje vijf kinderen opgevoed. Hoe zij in het leven staat, heeft me sterk beïnvloed. Ze is een zeer onafhankelijke vrouw. Mijn vader is naast mijn moeder met nog twee vrouwen getrouwd. In de regio waar hij vandaan komt, is dat gebruikelijk, voor mannen. Mijn moeder wilde ons een betere toekomst geven. Mijn kindertijd was moeilijk, maar heeft me wel gevormd tot wie ik ben en hoe ik in de wereld sta. Ik had al vroeg de ambitie om van betekenis te zijn voor anderen. Dat heb ik nog altijd.”
Op een bevolking van ruim 28 miljoen zijn er 250 fysiotherapeuten, één op 112.000 inwoners. De meeste Kameroeners wonen in gebieden waar weinig of geen goede zorg is. De weinige opleidingen voor revalidatiezorg zijn onder de maat. Kinderen met een handicap staan achter in de rij.
Een handicap wordt in Kameroen veelal gezien als straf van God voor iets wat de moeder tijdens de zwangerschap heeft gedaan. Uit schaamte zoekt de moeder geen professionele hulp, maar gaat ze vaak te rade bij traditionele genezers, wat de situatie vaak verergert. Glory: “Het gevolg is dat deze kinderen meestal pas rond hun 5de voor het eerst in contact komen met onze organisatie of een van onze partners. Dan is er kostbare tijd verloren.”
Snel ingrijpen helpt ouders hun kind makkelijker te accepteren waardoor ze openstaan voor advies over de dagelijkse verzorging. Wat heel vaak voorkomt is dat kinderen met een hersenbeschadiging ondervoed raken, omdat slikken niet lukt door de houding waarin ze eten. Door een andere houding aan te leren is dat te voorkomen, maar dan moet iemand dat wel uitleggen aan de moeder.
Glory: “Ik wil de kwaliteit van leven voor deze kinderen en hun ouders verhogen. Samen met het Liliane Fonds verbeteren wij de beschikbaarheid en kwaliteit van de zorg in Kameroen. We brengen expertises en vakgebieden bijeen zodat kinderen met een handicap op tijd gezien worden en de juiste steun krijgen.”
Met financiële steun van AFAS Foundation tillen CBCHS en het Liliane Fonds, de revalidatiezorg in Kameroen naar een hoger plan. Door de ontwikkeling van revalidatieopleidingen en de bouw van een modern opleidingscentrum. Studenten van de diverse revalidatieopleidingen en met een uiteenlopende achtergrond studeren daar onder één dak.
De behoefte aan revalidatiezorg in het West-Afrikaanse Kameroen (ruim elf keer groter dan Nederland) is enorm. Door armoede, gewelddadige conflicten, een exploderend aantal verkeersslachtoffers en natuurrampen hebben 3,9 miljoen inwoners van Kameroen een handicap.